Review Kunstlijn Haarlems Dagblad

Bron: Haarlems Dagblad 5 november 2017

Ook in de Waarderpolder zit de loop er goed in tijdens de Kunstlijn. ,,Mensen komen gericht kijken en zijn oprecht geïnteresseerd, dat is wel eens anders geweest’’, zegt Michèle Baudet, een van de Haarlemse kunstpausinnen. In de serre van restaurant Frisk aan het Spaarne wordt het bezoekersoog getrokken naar talrijke fraaie kunstwerken. Een toplocatie.

Het zijn vooral de lampen in de vorm van grote takken van Marinus de Beer die de aandacht trekken. Gevonden boomtakken vormen de basis. Met behulp van hergebruikte witte vuilniszakken is een abstractie van een tak gemaakt: hol van binnen, waarna verlichting in de huls is aangebracht. Een sprookjesachtig effect is het gevolg.

De combinatie met de bijzondere keramische tafels van Lies Rollmann (vol glazuurexperimenten) en stillevens van glazen vazen van Kees Schouten maken een bezoek aan Frisk tot een frisse ervaring. De kers op de taart daarbij zijn de cocon-achtige vormen van Marianne Lammersen die ’groeipijn’ verbeelden en voor het raam hangen met uitzicht op het Spaarne. Via haar werk geeft Lammersen een ’kritische reflectie op het vanzelfsprekende vooruitgangsdenken’. De hangende sculpturen in een combinatie van geblazen glas, gips, metaal en vilt (met klokgewichten) mogen door het publiek niet worden aangeraakt. ,,Ze barsten zo al bijna uit elkaar van de spanning’’, lacht curator Mirjam Hijstek.

Voorts moet er snel even naar Nieuwe Vide worden gefietst om het zine You Are Here – navigating haarlem waarderpolder – van Ytje Veenstra (à 5 euro) te scoren: de alternatieve toeristische gids ziet er verzorgd en experimenteel uit, en voert je langs bijzondere plekken op het industrieterrein. In Het Hoofdkantoor aan de Waarderweg bijvoorbeeld is in een van de grote ruimtes intrigerend werk vol strakke vormen te zien van onder anderen Anne Rose Regenboog, Tonneke Sengers en Rene Eicke. Op de zwart-witte doeken van Eicke vooral veel pixels, terwijl de metalen wandobjecten in kubusvorm van Regenboog mooie schaduwen teweegbrengen.

Bezoeksters Petra Esveld en Mona de Bruijn genieten in de gang van een realistisch geschilderd zachtgekookt eitje van Hans van Wageningen. ,,Ook die coupe ijs op dat andere schilderij vind ik mooi’’, zegt Petra. Binnen in het atelier is ook een ouderwetse snijboonmolen op doek verbeeld. Hans van Wageningen en zijn eveneens schilderende echtgenote Tineke zijn zeer te spreken over de aanloop. Maar: ,,Een paar jaar geleden reed er nog een pendelbusje, dat zou gerust weer mogen’’, vindt Tineke.

Bij de groepstentoonstelling bij Keramikos aan de Oudeweg springen de werken van Joke Hak en Marjan Jaspers er uit. Het zijn combinaties van (keramische) beelden die namen dragen als ’boos meisje’, waarnaast zich ’twee andere wezens’ bevinden. Het meisje is van Hak, de ’wezens’ van Jaspers. Geestig, kleurrijk, ambachtelijk. Zo levert dat rondje Waarderpolder veel mooie verrassingen op.